Suriye’de 2011 yılının mart ayında başlayan kargaşadan ötürü milyonlarca insan evlerini terk etmiştir. Bu kargaşa ortamında yaklaşık üç milyon Suriyeli Türkiye’ye sığınmıştır. Bu araştırma; Şanlıurfa’da yaşayan geçici koruma altındaki Suriyelilerin dil ihtiyaçlarının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla nitel araştırma yöntemine göre düzenlenen bu çalışmanın katılımcılarını Şanlıurfa’da yaşayan ve gönüllü olarak araştırmaya katılan 36 Suriyeli sığınmacı oluşturmaktadır. Elde edilen veriler içerik analiziyle çözümlenmiş ve bu araştırma sonucunda sığınmacıların Türkçe öğrenme dil ihtiyaçlarının eğitim, ekonomi ve sosyal olmak üzere üç alt boyuttan olduğu tespit edilmiştir: Suriyelilerin en çok ihtiyaç duyduğu dil becerisinin ise “konuşma” olduğu tespit edilmiştir. Sığınmacıların sözel iletişim becerilerine önem verdiği görülmüştür. Sığınmacıların Türkiye’de bulunma sürelerinin uzamasıyla orantılı olarak sığınmacıların sosyal ihtiyaçlarında artış gözlenmiş, eğitim durumunun artışına bağlı olarak ekonomik ihtiyaçlarda artış olduğu görülmüştür. Ayrıca araştırmada Suriyelilerin Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmak istedikleri ve bu isteğin Türkçe öğrenme açısından geçici koruma altındaki Suriyeliler için önemli olduğu belirlenmiştir.

Bu araştırmada sosyal bilgiler öğretmen adaylarının topluma hizmet uygulamaları ile “yardımseverlik değeri” kazanmaları hakkındaki görüşlerinin saptanması amaçlanmıştır. Bu çalışmada 2016-2017 güz dönemi Topluma Hizmet Uygulaması dersinde bir görme engellinin kullandığı sesli versiyonu mevcut olmayan ders kitabını sesli hale getiren 13 Sosyal bilgiler öğretmen adayının yardımseverlik değerine ilişkin görüşlerinde meydana gelen değişmeler tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmada nitel araştırma modeli kullanılmış, çalışma nitel araştırmanın [S1] olgu bilim türüne göre desenlenmiştir. Amaçlı örnekleme yöntemlerinden Tipik Durum Örneklemesi kullanılmıştır. Neticede değerlerin duyuşsal alana hitap ederek içselleştirilmesine ve somut uygulamalarla davranış haline getirilmesinde Topluma Hizmet Uygulamalarının büyük öneme sahip olduğu sonucuna varılmıştır.

In this study, the training activities in order to teach online teaching competencies to educators at Turkish state universities were investigated. Survey design was used. Both quantitative and qualitative data were collected. Thirty distance education unit administrators or employees from 30 universities participated in the research. According to the results, the training needs of the educators were determined by only 11 universities’ distance education units. At 21 universities, the educators stated their training needs without being asked. In a large majority (f=24, 80%) of the universities, the training needs were determined in some way. In addition, almost all (f=27) universities provided training activities related to online teaching competencies. Most of the universities (f=26) provided trainings by their own units. Twenty-one universities preferred face-to-face training. Twelve universities had these trainings obligatory for their educators. Four universities stated that they presented a certificate at the end of the training. Eleven universities presented their trainings via an asynchronous platform. Moreover, 23 universities taught technological subjects in online teaching competency, eight universities taught pedagogical subjects, and only four universities taught both. However, universities need to teach on both subjects. Besides, the theory of andragogy and social, cognitive and teaching presence were not encountered in the contents of the training activities.

Thanks to the developing technology, the boundaries of our world, which started to become a small village, became narrower in time. We are in an era which technology, economy, politics and science are not only limited to the borders of the country, but affect the whole world. Especially intercultural interaction has reached the top. Now we are not only citizens of the country we live in, but also citizens of the world. In these days, as almost everything is internationalized, education has taken its share from this situation as well. The educational policies and programs of the countries are also prepared or at least they will have to be prepared in this way.

The aim of this research is to examine whether teachers have an idea about the internationalization of education in the globalizing world.

This research is a descriptive research. Çanakkale province is the study universe of the study. The sample is composed of public schools (primary schools and secondary schools) in Çanakkale. This research is limited to teachers working in public schools in Çanakkale. The interview form is used to collect data in the study. The validity and reliability of the interview form has been examined by experts in the field and then applied.

Bu çalışmada etkinlik temelli bir hizmetiçi eğitim (HİE) uygulamasının, sınıf öğretmenlerinin ve fen bilimleri öğretmenlerinin GEMS yaklaşımına dayalı öğrenme ortamı tasarlayabilme becerilerine etkisi incelenmiştir. Çalışmada GEMS yaklaşımının uygulandığı öğretim süreçlerinde, öğretmenlerin öğrenci rolüyle yer alarak, bu yaklaşım hakkında aktif deneyimler yaşamaları için uygun öğrenme ortamları oluşturulmuştur. Çalışma, Rize ili genelindeki devlet okullarında görev yapan 24 sınıf öğretmeni ve 24 fen bilimleri öğretmeninin katılımıyla gerçekleştirilmiş ve her iki gruba aynı etkinlik modülleri uygulanmıştır. Çalışmada veriler etkinlik dönemi sırasında ve sonrasında toplanmıştır. Çalışma kapsamında 5 günlük uygulama döneminin ilk 4 günü süresince gruplarda paralel oturumlar gerçekleştirilmiştir. Son etkinlik gününde ise katılımcıların gruplar halinde çalışarak kendi GEMS modüllerini geliştirmeleri beklenmiştir. Veri toplama aracı olarak katılımcı günceleri, GEMS Öğretmen Görüşleri Ölçeği, GEMS Etkinlik Tasarım Formu kullanılmıştır. Fen bilimleri öğretmenlerinin, GEMS yaklaşımın öğrencilerin derse yönelik ilgi ve tutumlarını olumlu yönde geliştireceğine yönelik inançlarının sınıf öğretmenlerine göre daha yüksek olduğu ortaya konulmuştur. Tasarlanan etkinlikler disiplinler arası olarak nitelikli ve nicelik açısından zengin ve sosyal becerilere hitap eder düzeyde bulunmuştur. Araştırma sonucunda etkinlik temelli hizmetiçi eğitimde katılımcıların eğitmenlere dair olumlu görüşlere sahip olduğu görülmüştür. Bu sonuçtan GEMS tabanlı öğretim ortamının HİE’lerde kullanılmasının katılımcı öğretmenlerin gereksinimlerine cevap verdiği düşünülebilir.

Bu araştırmayla, akademisyenlerin algıladıkları yıldırma davranışları ile yöneticilerin liderlik davranışları arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmada ayrıca akademisyenlerin algıladıkları yıldırma davranışları ve yöneticilerin liderlik davranışlarının çeşitli değişkenlerine göre farklılık gösterip göstermediğinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Betimsel tarama modelinde ele alınan bu araştırmada veri toplama aracı olarak iki farklı ölçme aracı kullanılmıştır. Bunlardan ilki, akademisyenlerin yıldırma davranışları algılarını ölçmek için Cayvarlı (2013) tarafından kullanılan ve 51 sorudan oluşan yıldırma davranışları ölçeği, ikincisi ise, yöneticilerin liderlik davranışları algılarını ölçmek için Küçük (2008) tarafından yol amaç kuramı yazınından hareketle oluşturulan 17 soruluk liderlik davranışları ölçeğidir. Araştırmadaki verilerin istatistiksel analizinde IBM SPSS 20 versiyonu kullanılmıştır. Grupların karşılaştırmasında bağımsız gruplar t-testi ve tek yönlü varyans analizi testlerinden yararlanılmıştır. Araştırmanın örneklemi 2015-2016 yıllarında ARBİS veri tabanına kayıtlı olan akademisyenlerden ölçme araçlarına yanıt veren 1350 kişiden oluşmaktadır. Araştırmada akademisyenlerin yıldırma davranışları algısı düşük düzeyde çıkmıştır. Akademisyenlerin yöneticilerin liderlik davranışlarına ilişkin verdikleri yanıtlarda ise orta düzeyde liderlik davranışlarını algıladıkları sonucu çıkmıştır. Araştırmanın neticesinde akademisyenlerin algıladıkları yıldırma davranışları ile yöneticilerin liderlik davranışları arasında zayıf düzeyde negatif anlamlı ilişki ortaya çıkmıştır.

Oldukça büyük bir Suriyeli nüfusunu ve çok sayıda mülteciyi barındıran Türkiye’nin göç ülkesi niteliği giderek daha çok öne çıkmaktadır. Özellikle Suriyeli sığınmacıların daha kalıcı hale gelmeleri eğitim sorununu da gündeme taşımaktadır. Sığınmacı ve mültecilere kaliteli bir eğitim hizmetinin sunulması, yeni gelenler ile ev sahibi toplumun etkileşimi, uyum ve gelecek açısından yaşamsal öneme sahiptir. Bu bağlamda bu çalışmanın temel amacı Eskişehir örneğinde, mülteci ve sığınmacı çocuklara yönelik olarak yürütülen eğitim etkinliklerinin genel durumunu ortaya koymak buna dayalı olarak politika belirlenmesine katkı sağlayacak genel bir değerlendirme yapabilmektir. Bu amaç doğrultusunda araştırma nitel olarak desenlemiştir. Yaklaşık 10 bin şartlı mülteci ve 3500 civarında Suriyelinin yaşadığı Eskişehir çalışma alanı olarak belirlenmiştir. Araştırma verileri, eğitim etkinliklerinin paydaşı olan uygulayıcılar, STK temsilcileri ve sığınmacı ailelerden 30 kişi ile görüşülerek toplanmıştır. Görüşmelerde, Eskişehir’de mülteci ve Suriyelilerin eğitimi için nelerin yapıldığı, yapılanların yeterli görülüp görülmediği ile mülteci ve Suriyelilerin eğitimi konusunda başka nelerin yapılabileceği sorularına yanıt aranmıştır. Bulgulara göre, eğitime ulaşım konusunda olumlu gelişmelerin varlığına karşın sunulan eğitim hizmetlerinin kalitesi, öğretmenlerin sığınmacılarla çalışma konusundaki yeterlikleri, eğitim etkinliklerini düzenleyen kurumlar arasındaki eşgüdüm, uygun eğitim programları ve araç-gereçler gibi konularda yetersizlikler söz konusudur. Araştırma sonuçları, eğitim hizmetlerinin sunumunda, hak temelli yaklaşıma ve etkinliklerin planlanması ve uygulanması sürecine sığınmacı ve mültecilerin de katılımının gerekliliğinin altını çizmektedir.