Orjinal Araştırma Makalesi | Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 2024, Cil. 18(50) 1-29
Seyfettin Bulut & Fatma Kırmızı
ss. 1 - 29 | Makale No: MANU-2410-08-0004.R1
Yayın tarihi: Aralık 31, 2024 | Okunma Sayısı: 7 | İndirilme Sayısı: 22
Özet
Teknolojik gelişmelerin etkisiyle ortaya çıkan dijital okuma eylemi toplum içerisinde yaygınlaşmaya devam etmektedir. Dijital metinlerin bireye sağladığı ulaşılabilirlik, taşıma-paylaşma kolaylıkları ve bilgiye ulaşmadaki hız dijital okumanın kullanım sıklığını arttırmaktadır. İlkokul öğrencilerinin dijital okumaya ilişkin algılarını belirlemek eğitim öğretim faaliyetlerine yön vermek açısından önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı, ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerine yönelik dijital okumaya ilişkin algı ölçeği geliştirmektir. Bu amaçla dijital okumayı aktif olarak kullanan 130 dördüncü öğrencisine açık uçlu soru formu uygulanmıştır. Elde edilen veriler ve alan yazın ışığında 74 maddeden oluşan madde havuzu oluşturulmuştur. Madde havuzu, uzman görüşünün değerlendirmesine sunulmuştur ve 39 maddelik aday ölçek ortaya çıkarılmıştır. Aday ölçek, 2020-2021 eğitim-öğretim yılı içerisinde dördüncü sınıfa devam eden 365 öğrenci tarafından yanıtlanmıştır. Yapılan açımlayıcı faktör analizi sonrasında 18 madde aday ölçekten çıkarılmıştır. Kalan 21 madde ile ölçeğe son şekli verilmiştir. Dijital okumaya ilişkin algı ölçeği “yarar”, “kullanım” ve “teknolojik bileşenler” olmak üzere üç alt boyuttan meydana gelmektedir. Ölçekte yer alan maddelerin faktör yük değerleri .42 ve üzerindedir. Yapılan doğrulayıcı faktör analizi sonrasında RMSEA değeri 0.030, CMIN/DF değeri 1.320, CFI = 0.958, NFI = 0.850, GFI = 0.939 olarak hesaplanmıştır. Ölçeğin bütününe ilişkin Cronbach’s Alpha değeri ise .85’tir. Buna göre geliştirilen Dijital Okumaya İlişkin Algı Ölçeğinin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu söylemek mümkündür.
Anahtar Kelimeler: Algı, dijital okuma, ilkokul, ölçek geliştirme
Bu makaleye nasıl atıf yapılır? |
---|
APA 6th edition Harvard Chicago 16th edition |
Kaynakça |
---|
Acat, Ö. ve Hisar, K. M. (2023). Childhood traumas, ego defense mechanisms, and happiness level in medical students. Genel Sağlık Bilimleri Dergisi, 5(1), 34-46. Aydemir, Ö. ve Köroğlu, E. (2012). Psikiyatride kullanılan klinik ölçekler. Ankara: Hekimler Yayın Birliği. Ayaz A, Bilgin N, Mollaoğlu N. (2017). Dental anksiyetede durumluk ve sürekli kaygı ölçeğinin kullanımı. ADO Klinik Bilimler Dergisi, 8(2), 1553-1560. Ceylan, H., Gül, N. ve Öksüz, M. (2016). Sosyal çalışmacılarda iş doyumu ve tükenmişliğe etki eden faktörlerin sosyal hizmet alanlarına göre karşılaştırmalı incelenmesi. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 6(11), 43-69. Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. Boston: Pearson. Eyitmiş, A. M. ve Yıldırım, A. (2022). Sağlık çalışanlarının çalışma yaşam kalitesinin covid-19’a bağlı hastalık kaygısı, iş stresi ve iş tatmini çerçevesinde incelenmesi: Alternatif model analizleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 13(35), 714-730. https://doi.org/10.21076/vizyoner.1011440 Friedman, I. A. (2000). Burnout in teachers: Shattered dreams of impeccable professional performance. Psychotherapy in Practice, 56(5), 595-606. Freud, S. (1920). Beyond the pleasure principle. Standard Edition, 18, 1-64. Gökçe, A. (2022). Covid-19 pandemi sürecinin sağlık sektörü çalışanları üzerindeki psikososyal yansımaları: Nitel bir araştırma. Çalışma ve Toplum, 3(74), 1833-1860. Harmancı, H., Akdeniz, S., Gültekin Ahçı, Z., Dalmış, İ. (2021). Childhood traumas and ımpulsivity: the mediating role of parental attitudes. OPUS International Journal of Society Researches, 18(Eğitim Bilimleri Özel Sayısı), 4046-4062. https://doi.org/10.26466/opus.904996 Herzberg, F. (1968). Work and the nature of man. Cleveland: World Publishing. Hobfoll, S. E. (2001). The influence of culture, community, and the nested self in the stress process: Advancing conservation of resources theory. Applied Psychology: An International Review, 50(3), 337-421. https://doi.org/10.1111/1464-0597.00062 Judge, T. A. ve Church, A. H. (2000). Job satisfaction: Research and practice. In C. L. Cooper & E. A. Locke (Eds.). Industrial and organizational psychology (pp. 29-58). Blackwell Publishing. Judge, T. A. ve Klinger, R. (2008). Job satisfaction: Subjective well-being at work. In M. Eid & R. J. Larsen (Eds.). The science of subjective well-being (pp. 393–413). The Guilford Press. Kahn, R. L., Wolfe, D. M., Quinn, R. P., Snoek, J. D. ve Rosenthal, R. A. (1964). Organizational stress: Studies in role conflict and ambiguity. Wiley. Karadağ Ak, Ö. ve Diken, A. (2020). İş tatmini ve kaygı düzeyinin işten ayrılma niyeti üzerine etkisi: banka çalışanları üzerine ampirik bir araştırma. BDDK Bankacılık Ve Finansal Piyasalar Dergisi, 14(2), 175-204. https://doi.org/10.46520/bddkdergisi.841199 Karal, E. (2023). Ergenlik dönemindeki bireylerin çocukluk çağı travmaları ile öznel iyi oluşları arasındaki ilişki. International Journal of New Approaches in Social Studies, 7(1), 48-63. https://doi.org/110.38015/sbyy.1287792 Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Keser, A. ve Öngen Bilir, K. B. (2019). İş tatmini ölçeğinin Türkçe güvenilirlik ve geçerlilik çalışması. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(3), 229-239. Klassen, R. M. ve Chiu, M. M. (2010). Effects on teachers' self-efficacy and job satisfaction: Teacher gender, years of experience, and job stress. Journal of Educational Psychology, 102(3), 741–756. https://doi.org/10.1037/a0019237 Lazarus, R. S. ve Folkman, S. (1984). Stress, appraisal, and coping. Springer Publishing Company. Locke, E. A. (1976). The nature and causes of job satisfaction. In M. D. Dunnette (Ed.), Handbook of industrial and organizational psychology (pp. 1297-1349). Chicago: Rand McNally. Neşe, A. ve Gündoğan, R. (2023). Hastane öncesi acil sağlık hizmetleri çalışanlarında mesleki kaygı düzeyinin iş doyumu üzerine etkisi: Adıyaman ili örneği. Hastane Öncesi Dergisi, 7(3), 289-301. https://doi.org/10.54409/hod.1142419 Öner, N. ve Le Compte, A. (1998). Süreksiz durumluk sürekli kaygı envanteri el kitabı. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi. Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2013). Organisational behavior (15th edition). Pearson, Boston. Pearson Education. Sonnentag, S. ve Fritz, C. (2007). The recovery experience questionnaire: Development and validation of a measure for assessing recuperation and unwinding from work. Journal of Occupational Health Psychology, 12(3), 204-221. Schaufeli, W. B. ve Bakker, A. B. (2004). Job demands, job resources, and their relationship with burnout and engagement: A multi-sample study. Journal of Organizational Behavior, 25(3), 293-315. https://doi.org/10.1002/job.248 Spector, P. E. (1997). Job satisfaction: Application, assessment, causes, and consequences. Thousand Oaks, CA: Sage. Spielberger, C. D. (1983). Manual for the state-trait anxiety inventory. Consulting Psychologists Press. Terzioğlu, Ö. P., Çelikay Söyler, H. ve Menekşe, Ö. (2023). Çocukluk çağı travmalarının, yalnızlık duygusu ve sosyal anksiyete ile ilişkisi. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 6(2), 160-182. Ürün, Ö. D. ve Şafak Öztürk, C. (2020). Yetişkin bireylerde sosyal görünüş kaygısı ile sosyal kaygı, benlik saygısı ve yaşam doyumu arasındaki ilişkiler. Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 4(1), 37-45. Warr, P. (2007). Work, happiness and unhappiness. London: Lawrence Erlbaum Asso-ciates Publisher. Yelboğa, A. (2009). Validity and reliability of the Turkish version of the job satisfaction survey (JSS). World Applied Sciences Journal, 6(8), 1066-1072. |