Araştırma Makalesi | Açık Erişim
Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 2025, Clt. 19(52) 60-78
Comparative Evaluation of Education in Türkiye and the Netherlands from a Religious and Sociological Perspective
ss. 60 - 78
Yayın Tarihi: Haziran 30, 2025 | Görüntüleme Sayısı: 0/0 | İndirilme Sayısı: 0/0
Özet
This study aims to provide a comparative assessment of Islamic religious education in Türkiye and the Netherlands. Türkiye, a predominantly Muslim country, has integrated Islamic religious courses under state control into its curriculum. On the other hand, the Netherlands, a predominantly Christian country with a significant Muslim population, has a pluralistic and libertarian approach to religious education. This study aims to examine Islamic religious education in the two countries from a historical, structural and pedagogical perspective using literature review and comparative analysis methods. The results of the study show that a state-focused religious education model is prominent in Türkiye, while a pluralistic and libertarian approach is adopted in the Netherlands. Data were collected through academic articles, official reports and educational policy documents. The aim of the study is to help understand the impact of religious education policy on social inclusion, identity formation and the preservation of cultural heritage. As a result, the Religious Education models of both countries face similar challenges and opportunities, albeit in different socio-political contexts. Data were collected through academic articles, official reports and educational policy documents.
Anaktar kelimeler: islamic religious education, comparative education, religious education policies.
APA 7th edition
Demir, I. (2025). Comparative Evaluation of Education in Türkiye and the Netherlands from a Religious and Sociological Perspective. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 19(52), 60-78.
Harvard
Demir, I. (2025). Comparative Evaluation of Education in Türkiye and the Netherlands from a Religious and Sociological Perspective. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 19(52), pp. 60-78.
Chicago 16th edition
Demir, Ismail (2025). "Comparative Evaluation of Education in Türkiye and the Netherlands from a Religious and Sociological Perspective". Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 19 (52):60-78.
Akgül, A. (2021). "Türkiye'de Din Eğitimi ve Laiklik Tartışmaları." İslam ve Eğitim Araştırmaları Dergisi, 8(2), 45-67.
Akgündüz, A. (2010). İslam Hukuku ve Osmanlı Tatbikatı. OSAV.
Akgündüz, A. (2010). Osmanlı Medreseleri ve Modernleşme Süreci. İstanbul: OSAV Yayınları.
Arslan, A. (2018). Din Eğitimi, Laiklik ve Demokrasi: Türkiye'de Eğitim Politikaları Üzerine Bir İnceleme. İstanbul: Küre Yayınları.
Bulaç, A. (2014). Modernleşme ve İslam: Türkiye'de Din Eğitiminin Dönüşümü. İstanbul: İz Yayıncılık.
Çakır, R. (2019). İmam Hatip Liseleri: Efsaneler ve Gerçekler. İstanbul: İletişim Yayınları.
Dirik, H. (2005). Hollanda'da özel İslami okul müfredatı. Eğitim Araştırmaları Üç Aylık Bülten, 28(3), 65-80.
Driessen, G. ve Merry, MS (2006). Hollanda'daki İslam okulları: Genişleme mi yoksa marjinalleşme mi? Interchange, 37(3), 201-223.
Essack, S. (2012). Avrupa'da İslam eğitimi: Hollanda örneği. İslami Eğitim Dergisi, 5(1), 77-89.
Göle, N. (2017). "Modernleşme Sürecinde Din Eğitimi: Türkiye ve Avrupa Karşılaştırması." Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 12(3), 112-135.
Gözaydın, İ. (2009). Diyanet: Türkiye Cumhuriyeti'nde Dinin Tanzimi. İletişim Yayınları.
Gümüş, B. (2021). "Hollanda'da Göçmen Müslümanların Eğitim Sorunları ve Din Eğitimi Politikaları." Uluslararası Eğitim ve Göç Çalışmaları Dergisi, 5(1), 78-102.
Gür, BS ve Çelik, Z. (2019). "Türkiye'de Din Eğitimi Politikaları: Tarihsel Süreç ve Günümüzdeki Durum." Eğitim ve Bilim, 44(198), 23-45.
Gürkan, N. (2020). Türkiye'de Din Eğitiminin Toplumsal Dinamikleri. İstanbul: İSAM Yayınları.
İnalcık, H. (2017). Osmanlı İmparatorluğu'nda Eğitim ve Medreseler. İstanbul: Kronik Kitap.
Joppke, C. (2018). Avrupa'da Laiklik ve Dini Çeşitlilik: İslam, Eğitim ve Entegrasyon Politikaları. Cambridge: Cambridge University Press.
Kafadar, C. (2016). "Türkiye'de Din Eğitiminin Toplumsal ve Siyasal Boyutları." Anadolu Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, 7(4), 205-220.
Kaya, A. (2008). Hollanda'da İslam ve eğitim politikaları. Avrupa Eğitim Dergisi, 43(2), 253-267.
Kaya, A. (2015). Alevilik ve Eğitim: Türkiye'de Zorunlu Din Dersleri Üzerine Bir Değerlendirme. Ankara: Dipnot Yayınları.
Kaya, A. (2015). Alevilik ve Eğitim: Türkiye'de Zorunlu Din Dersleri Üzerine Bir Değerlendirme. Ankara: Dipnot Yayınları.
Kaymakcan, R. (2006). Türkiye'de Din Eğitimi Politikaları. Değerler Eğitimi Dergisi, 4(12), 79-102.
Köse, A. (2019). "Geleneksel ve Modern Eğitim Anlayışlarının Çatışması: Türkiye'deki İmam Hatip Okulları Üzerine Bir Analiz." Eğitim Bilimleri Dergisi, 15(2), 54-79.
Kuru, AT (2009). Laiklik ve Dine Yönelik Devlet Politikaları: Amerika Birleşik Devletleri, Fransa ve Türkiye. Cambridge: Cambridge University Press.
Kuru, AT (2009). Laiklik ve Dine Yönelik Devlet Politikaları: Amerika Birleşik Devletleri, Fransa ve Türkiye. Cambridge: Cambridge University Press.
Lemstra, W. (2003). Hollanda'da din ve devlet ilişkileri: İslam'ın yeteneği. Hollanda Dini Araştırmalar Dergisi, 29(1), 15-32.
Maussen, M. (2007). "Hollanda'daki İslami Okullar: Hükümet Politikaları ve Müslüman Pozisyonları Arasında." Etnik ve Göç Çalışmaları Dergisi, 33(4), 563-585.
MEB* (2018). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Özcan, M. (2007). Hollanda'da din eğitimi ve laiklik. Uluslararası Eğitim İncelemesi, 53(3), 401-418.
Şentürk, H. (2012). 4+4+4 Eğitim Sistemi ve Din Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.
Shadid, WAR ve Van Koningsveld, PS (2002). Batı Avrupa'da Dini Özgürlük ve İslam'ın Konumu. Peeters Yayıncılar.
Topaloğlu, A. (2017). Modern Türkiye'de Din ve Eğitim. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Toprak, B. (2020). "Türkiye'de Din Eğitimi ve Sekülerleşme Süreci." İslam ve Çağdaş Eğitim Çalışmaları Dergisi, 6(3), 88-109.
Toprak, B. (2020). "Türkiye'de Din Eğitimi ve Sekülerleşme Süreci." İslam ve Çağdaş Eğitim Çalışmaları Dergisi, 6(3), 88-109.
Tuğal, C. (2011). Pasif Devrim: İslami Muhalefetin Düzenlenmesi Bütünleşmesi. İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
Türkmen, B. (2014). "Türkiye'de Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersleri: Laiklik ve Çoğulculuk Açısından Bir Değerlendirme." Eğitim Politikaları Dergisi, 9(2), 33-57.
Van der Veen, H. (2009). Hollanda'da İslam okullarının gelişimi. Eğitim ve Toplum, 27(4), 389-405.
Vellenga, SJ (2008). Hollanda'daki İslam okulları. Müslüman Azınlık İşleri Dergisi, 28(1), 111-123.
Verhoeven, M. (2015). Göçmenlerin Hollanda toplumuna etkileri. Göç Araştırmaları Dergisi, 12(3), 45-67.
Vermeulen, F. (2019). "Hollanda'da Müslüman Eğitimi: Politika, Kimlik ve Entegrasyon." Avrupa Eğitim Dergisi, 54(1), 23-41.
Yılmaz, H. (2015). Türkiye'de Din Eğitimi ve Laiklik. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Yılmaz, H. (2015). Türkiye'de Din Eğitimi: Tarih, Teori ve Uygulama. Dem Yayınları.
Zengin, S. (2015). "Türkiye'de İmam Hatip Liseleri ve Din Eğitiminin Dönüşümü." Türkiye Eğitim Araştırmaları Dergisi, 10(3), 67-90.
Zilfi, MC (1988). İlmiye Sicili ve Tanzimat Öncesi Osmanlı Medrese Sistemi. (İngilizce makale, Leiden Üniversitesi arşivlerinde mevcuttur.)
Zürcher, EJ (2004). Türkiye: Modern Bir Tarih. (Türkçe çevirisi: Modernleşen Türkiye'nin Tarihi, İletişim Yayınları, 2005.)
