Bilim Öğrenme ve Öğretme Ortamları Olarak Bilim Merkezleri

Ayşegül Kınık Topalsan

doi:https://doi.org/10.29329/mjer.2020.322.6

Orjinal Araştırma Makalesi | Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 2020, Cil. 14(34) 128-152

Bilim Öğrenme ve Öğretme Ortamları Olarak Bilim Merkezleri

Ayşegül Kınık Topalsan

ss. 128 - 152 | DOI: https://doi.org/10.29329/mjer.2020.322.6 | Makale No: MANU-2004-13-0001.R1

Yayın tarihi: Aralık 25, 2020 | Okunma Sayısı: 247 | İndirilme Sayısı: 655

PDF İndir

Özet

Toplumun genelinde Fen Bilimlerine ve teknolojiye karşı yaygın olan mesafeli ve ürkek yaklaşımı, olumsuz tutumları ve düşünceleri değiştirmek için gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler çeşitli girişimlerde bulunuyor. Özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısında hızlanan bu girişimlerden biri de bilim merkezlerinin kurulması ve ülke çapında yaygınlaştırılmasıdır. Fen Bilimleri hayatımızın her alanına gittikçe daha çok nüfuz ettiği 21. yüzyıl, klasik okulların başkalaşım geçirerek multimedyayı daha etkili kullanan, uygulamaya yönelik etkinliklerle ve laboratuvarlarla zenginleştirilmiş eğitim merkezleri olmasını da zorunlu hale getirmektedir. Bu nedenle geçirilen bu başkalaşım süresine adapte olabilecek ve zenginleştirilmiş eğitim ortamlarında uygulama yapabilecek öğretmenlerin yetiştirilmesi ve farklı becerilerle donatılması çok önemlidir. Bu araştırmanın temel amacı, sınıf öğretmenliği öğretmen adaylarının bilim merkezleri hakkındaki algılarını ve bir öğrenme ortamı olarak bilim merkezlerinin sürece nasıl adapte edebileceği hakkındaki görüşlerini ortaya çıkarmaktır. Araştırma 2019-2020 eğitim-öğretim yılı güz dönemi içerisinde bir vakıf üniversitesinin sınıf öğretmenliği programına devam eden 30 öğretmen adayı ile gerçekleştirilmiştir. Öğretmen adaylarının bilim merkezleri hakkındaki tüm görüşlerini ortaya çıkarmak amacı ile araştırmacı tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formunu doldurmaları istenmiştir. 10 adet açık uçlu sorudan oluşan “Bilim Merkezi Görüş Formu” kapsamında elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi kullanılarak çözümlenmiştir. Bilim Merkezine çoğunlukla ilk defa giden öğretmen adaylarının en çok astronomi çalışmalarından etkilendiği ve kısa sürede farklı kavramlarda kavram bütünlüğünü yakaladıkları görülmektedir. Öğretmen adaylarının uygulama yaparak öğrenme fırsatı yaşadıkları için bilim merkezine tekrar gitmek istedikleri, merak duygularının arttığı ve okul dışı öğrenme ortamlarının yaratabileceği fırsatları daha iyi değerlendirdikleri görülmektedir.

Anahtar Kelimeler: Bilim Merkezleri, Okul Dışı Öğrenme Ortamları, Fen Bilimleri, Öğretmen Adayları

Bu makaleye nasıl atıf yapılır?

APA 6th edition
Topalsan, A.K. (2020). Bilim Öğrenme ve Öğretme Ortamları Olarak Bilim Merkezleri . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14(34), 128-152. doi: 10.29329/mjer.2020.322.6

Harvard
Topalsan, A. (2020). Bilim Öğrenme ve Öğretme Ortamları Olarak Bilim Merkezleri . Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14(34), pp. 128-152.

Chicago 16th edition
Topalsan, Aysegul Kinik (2020). "Bilim Öğrenme ve Öğretme Ortamları Olarak Bilim Merkezleri ". Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 14 (34):128-152. doi:10.29329/mjer.2020.322.6.

Kaynakça

Alexander, J. M., Johnson, K. E., & Kelley, K. (2012). Longitudinal analysis of the relations between opportunities to learn about science and the development of interests related to science. Science Education, 96(5), 763-786. [Google Scholar]
Alkan, İ., ve Bayri, N. (2017). Fen öğrenmeye yönelik motivasyon ile fen başarısı arasındaki ilişki üzerine bir meta analiz çalışması. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (32), 865-874. [Google Scholar]
Ash, D., & Wells, G. (2006). Dialogic Inquiry in Classrooms and Museums. In Learning in Places: The Informal Education Reader. Bekerman, Z., Burbles, N. C. and Silberman-Keller (Ed.), NY: Peter Lang. [Google Scholar]
Azizoğlu, N., ve Çetin, G. (2009). 6. ve 7. sınıf öğrenclerinin öğrenme stilleri, fen dersine yönelik tutumları ve motivasyonları arasındaki ilişki. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 171-182. [Google Scholar]
Bamberger, Y., & Tal, T. (2008). Multiple outcomes of class visits to natural history museums: The students' view. Journal of Science Education and Technology, 17, 264–274. [Google Scholar]
Bell, P., Lewenstein, B., Shouse, A., & Feder, M. (2010). Crafting museum experiences in light of research on learning: Implications of the National Research Council’s report on informal science education. The Museum Journal, 53(2), 137-154. [Google Scholar]
Bishop, J. E. (2003). Pre-college Astronomy Education in the United States in the Twentieth Century. In Information Handling in Astronomy-Historical Vistas (pp. 207-231). Springer: Dordrecht. [Google Scholar]
Bozdoğan, A. E. (2008). Fen bilgisi öğretmen adaylarının bilim merkezlerini fen öğretimi açısından değerlendirmesi: Feza Gürsey Bilim Merkezi örneği. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 19-41. [Google Scholar]
Brooke, H., & Solomon, J. (2010). Passive visitorsor independent explorers: responses of pupilswith severe learning difficulties at an interactive science centre. International Journal of Science Education, 23(9), 941- 953 [Google Scholar]
Çığrık E. (2016). Bir öğrenme ortamı olarak bilim merkezleri. Informal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 1(1),79-97. [Google Scholar]
Çolakoğlu, M. H. H. (2017). Okul ve bilim merkezi eğitimde işbirliği. İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 2(2), 1-24. [Google Scholar]
Dairianathan, A., & Subramaniam, R. (2011). Learning about inheritance in an out‐of‐school setting. International Journal of Science Education, 33(8), 1079-1108. [Google Scholar]
Ertas, H., ve Şen, A. İ. (2011). Okul dışı bilimsel etkinliklerin 9. sınıf öğrencilerinin enerji konusunu günlük hayatla ilişkilendirme düzeyine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(2), 178-198. [Google Scholar]
Eshach, H. (2007). Bridging in-school and out-of-school learning: Formal, non-formal, and informal education. Journal of Science Education and Technology, 16(2), 171-190. [Google Scholar]
Falk, J. H., Storksdieck, M., & Dierking, L. D. (2007). Investigating public science interest and understanding: Evidence for the importance of free-choice learning. Public Understanding of Science, 16(4), 455-469. [Google Scholar]
Falk, J. H., & Dierking, L. D. (2000). Learning from Museums: Visitor Experiences and the Making of Meaning. Walnut Creek, CA: AltaMira Press. [Google Scholar]
Fletcher, J. K. (1980). Traditional planetarium programming versus participatory planetarium programming. School Science and Mathematics, 80, 227. [Google Scholar]
Griffin, J. (2004). Research on students and museums: Looking more closely at the students in school groups. Science Education, 88(1), 59-70. [Google Scholar]
Köseoğlu, F., Tahancalıo, S., Kanlı, U., & Yılmaz, Y. Ö. (2020). Investigation of science teachers’ professional development needs for learning in science centers. Eğitim ve Bilim, 45(203). [Google Scholar]
Mallon, G. L., & Bruce, M. H. (1982). Student achievement and attitudes in astronomy: An experimental comparison of two planetarium programs. Journal of Research in Science Teaching, 19, 53. [Google Scholar]
Marshall, C., & Rossman, G. B. (2014). Designing Qualitative Research. Sage Publications. [Google Scholar]
Martin, L. M.W. (2004). An emerging research framework for studying informal learning and schools. Science Education, 88, 71–82. [Google Scholar]
Morag, O., & Tal, T. (2012). Assessing learning in the outdoors with the field trip in natural environments (FiNE) framework. International Journal of Science Education, 34(5), 745-777. [Google Scholar]
Rennie, L. J., & Johnston, D. J. (2007). Visitors' perceptions of changes in their thinking about science and technology following a visit to science center. Visitor Studies, 10(2), 168-177. [Google Scholar]
Scharfenberg, F. J., Bogner, F. X., & Klautke, S. (2007). Learning in a gene technology laboratory with educational focus: Results of a teaching unit with authentic experiments. Biochemistry and Molecular Biology Education, 35(1), 28-39. [Google Scholar]
Sontay, G., Tutar, M., ve Karamustafaoğlu, O. (2016). “Okul dışı öğrenme ortamları ile fen öğretimi" hakkında öğrenci görüşleri: Planetaryum gezisi. İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 1(1), 1-24. [Google Scholar]
Stocklmayer, S. M., Rennie, L. J., & Gilbert, J. K. (2010). The roles of the formal and informal sectors in the provision of effective science education. Studies in Science Education, 46(1), 1-44. [Google Scholar]
Storksdieck, M. (2006). Field Trips in Environmental Education. BWV: Verlag. [Google Scholar]
Sturm, H., & Bogner, F. X. (2010). Learning at workstations in two different environments: A museum and a classroom. Studies in Educational Evaluation, 36(1-2), 14-19. [Google Scholar]
Tatar, N., ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve Teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 882-896. [Google Scholar]
Tlili, A., Cribb, A., & Gewirtz, S. (2006). What becomes of science in a science centre? Reconfiguring science for public consumption. The Review of Education, Pedagogy, and Cultural Studies, 28(2), 203-228. [Google Scholar]
Türk, C. (2010). İlköğretim Temel Astronomi Kavramlarının Öğretimi. (Yüksek Lisans Tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü, Samsun. [Google Scholar]
Weinstein, M., Whitesell, E. R., & Schwartz, A. E. (2014). Museums, zoos, and gardens: How formal-informal partnerships can impact urban students’ performance in science. Evaluation Review, 38(6), 514-54. [Google Scholar]
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2000). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayınevi, Ankara. [Google Scholar]
Yu, J. (1999). The national science and technology museum of Taiwan. Technology and Culture, 40 (1), 107-113. [Google Scholar]

Cilt 14 Sayı 34

Aralık 2020

Tüm Makaleler