Açık ve uzaktan öğretim alanı kendisine has dinamiklere, süreçlere ve hatta sorunlara sahip bir alan olup, bunlar geleneksel öğretimden önemli ölçüde farklılaşır. Alan yazında geniş ölçüde yer bulan bu farklılık ve sorunların yanında Türkiye’ye özgü konular olarak öne çıkan, açıköğretim ve uzaktan öğretim sunum yöntemleri ayrımı, programlara yönelik kontenjan sınırlamaları, program açma kriterleri ve üniversitelerin program seçimleri ise uygulamaları büyük oranda etkilemektedir. Bu nedenle çalışmada, uzaktan öğretim uygulamalarında hem genel hem de Türkiye’ye özgü yaşanan sorunlar geniş bir alan yazın taraması ile sunulmuş ve 1996’dan 2018’e kadar Türkiye’de yükseköğretim kurumlarında açılan tüm açıköğretim ve uzaktan öğretim programları, lisans ve önlisans programları ayrımında, kontenjan sayıları, kayıt sayıları, programların ve sunucu üniversitelerin yıllar içerisindeki sayısal gelişimi, program çeşitliliği açılarından incelenerek gelişimleri ortaya konmuştur. Böylece açıköğretim ve uzaktan öğretime yönelik uygulanan yükseköğretim politikaları değerlendirilmeye ve geliştirilmesine yönelik öneriler sunulmaya çalışılmıştır. Veriler doküman incelemesi yöntemi ile elde edilmiş ve mevcut durum boylamsal olarak ortaya konmuştur. Bulgular kontenjan kısıtlamalarının artarak sürdüğünü, bunun kayıt sayılarını düşürdüğünü, program çeşitliliğinin sağlanamadığını ve açılan birçok programın kısa sürelerde kapandığını göstermektedir. Buna göre kontenjan uygulamasının uygulayıcılara yönelik farklı ölçütler geliştirilerek teşvik edici bir anlayışla kullanılması; tanınan kontenjanların tamamını dolduracak bir yerleştirme ve kayıt sisteminin oluşturulması; yükseköğretim kurumlarının birbirlerini takip etmek yerine farklı programlar sunarak program çeşitliliğini yaratmaları ve öğrenciye daha fazla seçenek sunmaları; program açma kriterlerinin açık ve uzaktan öğretimin temel bileşenlerini kapsayacak şekilde düzenlenmesi, açıköğretim ve uzaktan öğretimin gelişimi için yükseköğretim politika önerileri olarak değerlendirilebilir. Çalışmanın, Türkiye’de açıköğretim ve uzaktan öğretime yönelik ortaya koymaya çalıştığı sorun ve önerilere değinen yapılmış başka bir çalışma bulunmaması yönü ile alandaki uygulamalara yeni bir bakış açısı getireceği ve yükseköğretimdeki karar alıcılar, uygulayıcılar ve alan uzmanları için faydalı olacağı düşünülmektedir.